Na de verschijning van zijn “Lehre von der Geistigen und vom Volk” vormde zich rondom Brunner een voortdurend groeiende kring van aanhangers, vrienden en vereerders. Zij bespraken Brunner’s filosofie, maar voelden zich ook sterk aangetrokken tot zijn persoonlijkheid.
Brunner heeft met velen van hen een direct persoonlijk contact opgebouwd, dat verder vorm kreeg in zijn voortdurend groeiende correspondentie tijdens de rest van zijn leven. Hij heeft binnen deze cirkel van aanhangers echter nooit in persoon voordrachten of toespraken willen houden of deelgenomen aan vergaderingen en bijeenkomsten.
De Brunner cirkel ontwikkelde zich eerst in zijn directe omgeving en kreeg in 1924 vaste vorm met de oprichting van een “Constantin Brunner Vereniging” in Berlijn, die spreekbeurten organiseerde en publicaties verzorgde rond Brunner’s werk.
Parallel hieraan ontstond vanaf 1919 in Czernowitz het door Friedrich Kettner opgerichte “Ethische Seminar”, waarin een grote groep leden van de jongerenbeweging zich wijdde aan de bestudering van Brunner’s filosofie. Met name de Joodse leden van deze cirkel emigreerden allengs naar verschillende Europese landen, en naar de USA, Canada of Israël, waar zij weer op hun beurt studiekringen vormden.
Na de Tweede Wereldoorlog richten overlevende Brunnerianen het “Internationaal Constantin Brunner Instituut” (het ICBI) in Den Haag, met het doel Brunner’s boeken opnieuw uit te geven. Later is ook een Duitse stichting, de “Constantin Brunner Stichting” opgericht in Hamburg om Brunner ook in Duitsland weer een gezicht te geven. Voor beide instellingen, zie hier.
De activiteiten van de verschillende Brunner-kringen zijn vastgelegd in talrijke publicaties over Brunner, maar ook in een zeer omvangrijke briefwisseling van en tussen de kringleden onderling. Deze correspondentie is door het ICBI verzameld en bevindt nu in het Brunner-archief van het Leo Baeck Instituut in Berlijn. Ze is online toegankelijk als onderdeel van de Constantin Brunner Collection.